- kwadrat w poz. 34 – jeżeli rolnik ryczałtowy rezygnuje (zrezygnował) ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT; - kwadrat w poz. 35 – jeżeli podatnik traci (utracił) zwolnienie, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy – bo np. jego sprzedaż przekroczyła wartość 150 tys. zł. Argumentują, że w art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy wadliwie wdrożono regulacje unijnej dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie podatku od wartości dodanej. Chodzi o jej art. 132 ust. 1 oraz art. 135. Zdaniem wielu sądów z obu tych przepisów nie wynika prawo do wprowadzenia zwolnienia podobnego do tego zapisanego w krajowej ustawie o VAT dla 5 października 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 5 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy usług szkoleń z pierwszej pomocy dla nauczycieli, wyznaczonych pracowników firm, dzieci w szkołach, przedszkolach, instytucjach kulturowych oraz Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit.a) ustawy o VAT, zwolnione z VAT są usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach (oraz świadczenie usług i dostawa towarów ściśle z tymi usługami związane). art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku od towarów i usług: Zwalnia się od podatku: (…) 32) usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że: Jednocześnie art. 43 ust. 17 ustawy o VAT, stanowi, iż zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli: Zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli: Jest to rolnik dokonujący dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze (art. 2 pkt 19 ustawy o VAT). Przy wykonywanych świadczeniach korzysta on ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT. Jakich towarów i usług dotyczą faktury VAT RR? wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 opodatkowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, W konsekwencji korzystają one ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy o VAT. Sprawa dotyczyła spółki, która prowadziła działalność transportową w zakresie przewozów osób niepełnosprawnych z miejsca ich zamieszkania lub pobytu czasowego na zabiegi i badania do szpitali, placówek rehabilitacyjnych czy 2vfD. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Czy podatnik musi faktycznie wykorzystać dany towar do czynności zwolnionych? Kwestia ta została poruszona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia z dnia 30 listopada 2017 r. (I FSK 307/16). Jak wskazał Sąd: „Ustawodawca krajowy, w ślad za prawodawcą unijnym, użył sformułowania „wykorzystywanych wyłącznie”. Powyższy przepis w polskiej wersji językowej jest odwzorowaniem wersji angielskiej. W tej wersji brzmi on następująco: „Member States shall exempt the following transactions: (a) the supply of goods used solely for an activity exempted under Articles 132, 135, 371, 375, 376 and 377, Article 378 (2), Article 379 (2) and Articles 380 to 390, if those goods have not given rise to deductibility”. Użyte w nim sformułowanie „used solely for” oznacza właśnie „wykorzystywany wyłącznie do”. Jak trafnie wskazuje autor skargi kasacyjnej w kilku wersjach językowych dyrektywa 112 używa sformułowania „przeznaczone wyłącznie do”. Przepis art. 136 lit. a dyrektywy 112 w wersji francuskojęzycznej brzmi: „Les États membres exončrent les opérations suivantes: a) les livraisons de biens qui étaient affectés exclusivement à une activité exonérée en vertu des articles 132, 135, 371, 375, 376 et 377, de I’article 378, paragraphe 2, de I’article 379, paragraphe 2, et des articles 380 ŕ 390, si ces biens n’ont pas fait I’objet d’un droit ŕ déduction”. Również w wersji hiszpańskojęzycznej, włoskiej oraz portugalskiej dyrektywa 112 w analizowanym przepisie posługuje się sformułowaniem „przeznaczone wyłącznie do”. Ten sam przepis art. 136 lit. a dyrektywy 112 w aż 9 wersjach językowych posługuje się terminem „używane”. Dotyczy to wersji: bułgarskiej, czeskiej, duńskiej, estońskiej, litewskiej, holenderskiej, rumuńskiej, fińskiej oraz szwedzkiej. Z kolei termin „wykorzystywane” użyty jest w 5 wersjach językowych dyrektywy 112, a mianowicie w wersji: greckiej, chorwackiej, łotewskiej, maltańskiej oraz słowackiej. Sformułowanie „mające zastosowanie” zostało użyte natomiast w słoweńskiej wersji językowej. Dwie wersje językowe nie posługują się wprost żadnym z wymienionych sformułowań. Dotyczy to wersji niemieckojęzycznej, w której przepis brzmi: „Die Mitgliedstaaten befreien folgende Umsätze von der Steuer: a) die Lieferungen von Gegenständen, die ausschließlich für eine auf Grund der Artikel 132, 135, 371, 375, 376, 377, des Artikels 378 Absatz 2, des Artikels 379 Absatz 2 sowie der Artikel 380 bis 390 von der Steuer befreite Tätigkeit bestimmt waren, wenn für diese Gegenstände kein Recht auf Vorsteuerabzug bestanden hat”. Podobne regulacje zawarto w dyrektywie w węgierskiej wersji językowej. Dopiero tłumaczenie całego przepisu pozwala wydobyć jego kontekst znaczeniowy. Brak dookreślenia („przeznaczone”, „używane”, „wykorzystywane” czy „mające zastosowanie”) powoduje powstanie szerokiego zakresu interpretacyjnego i nie ogranicza treści normy do znaczenia żadnego z ww. terminów. Jednocześnie taki brak dookreślenia pozwala na odkodowanie normy dotyczącej całokształtu sytuacji związanej z dostawą towarów podlegającą zwolnieniu. Zatem różne wersje językowe dyrektywy 112 posługują się, w tłumaczeniu na język polski, terminami: „przeznaczone”, „używane”, „wykorzystywane” lub „mające zastosowanie”. Pojęcia te są bliskoznaczne, ale nie tożsame (nie pozostają w stosunku zakresowym równoważności). Rozbieżności pomiędzy różnymi wersjami językowymi przepisów są niestety częstym, aczkolwiek niepożądanym, zjawiskiem w ramach systemu prawa unijnego, zwłaszcza z punktu widzenia jego efektywności. Należy dodać, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w swoim ustalonym (i obszernym w tym zakresie) orzecznictwie wskazuje, że jednolita interpretacja przepisów prawa wspólnotowego (unijnego) wymaga, aby były one interpretowane i stosowane z uwzględnieniem wersji w innych językach unijnych. Zdaniem TSUE przy interpretacji przepisów unijnych wręcz konieczne jest porównanie różnych wersji językowych. Przepisy prawa Unii należy interpretować i stosować w sposób jednolity w świetle wersji sporządzonych we wszystkich językach urzędowych Unii (np. wyrok TSUE z dnia 9 kwietnia 2014 r., GSV Kft, C-74/13, EU:C:2014:243). Konieczność stosowania, a zatem i jednolitej wykładni przepisów prawa wspólnotowego, wykluczają, by w razie wątpliwości treść danego przepisu była rozpatrywana w sposób oderwany w jednej z jego wersji, lecz przeciwnie, wymagają one, by był on interpretowany i stosowany w świetle jego wersji istniejących w innych językach urzędowych (wyroki TSUE z dnia 12 listopada 1969 r., Erich Stauder, 29/69, EU:C:1969:57, pkt 3; z dnia 7 lipca 1988 r., Alexander Moksel Import und Export GmbH & Co. Handels-KG, 55/87 Moksel, EU:C:1988:377, pkt 15, oraz z dnia 2 kwietnia 1998 r., EMU Tabac i in., C-296/95 EU:C:1998:152, pkt 36. W przypadku różnicy między różnymi wersjami językowymi tekstu wspólnotowego dany przepis należy interpretować z uwzględnieniem ogólnej systematyki i celu uregulowania, którego stanowi część (zob. wyroki TSUE z dnia 27 października 1977 r., Bouchereau, 30/77, EU:C:1977:172, pkt 14; z dnia 7 grudnia 2000 r., Włochy przeciwko Komisji, C-482/98, EU:C:2000:672, pkt 49, oraz z dnia 1 kwietnia 2004 r., Bormann, C-1/02, EU:C:2004:202, pkt 25, z 19 kwietnia 2007 r., UAB Profosa, C-63/06 EU:C:2007:233). Podobnie Sąd Najwyższy w wyroku z 9 czerwca 2006 r., III PK 30/06, OSNP 2007, nr 11-12, poz. 160, powoływanym także w orzecznictwie sądów administracyjnych (np. w wyroku NSA z 4 listopada 2009 r., II GSK 167/09, CBOSA), potwierdził, że przepisy prawa wspólnotowego (unijnego) muszą być interpretowane z uwzględnieniem wszystkich wersji językowych, a nie tylko w brzmieniu podanym w języku polskim w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Sąd podkreślił, że w praktyce decydujące znaczenie ma brzmienie przepisu w języku francuskim, który jest głównym językiem roboczym Wspólnoty (UE), dopiero w dalszej kolejności bierze się pod uwagę język angielski i inne języki (zob. także wyrok SN z 6 września 2017 r., I CSK 563/16). Powyższe uwagi świadczą dobitnie o tym, że zastosowana przez sąd pierwszej instancji w niniejszej sprawie wykładnia językowa jest zawodna. Z uwagi na to, że art. 136 lit. a dyrektywy 112 w najistotniejszej części ma odmienne znaczenie w różnych wersjach językowych, należy się odwołać do wykładni celowościowej. Analizowana norma zaś, przewidująca zwolnienie przedmiotowe, zmierzała do realizacji jednej z podstawowych zasad podatku od wartości dodanej, a mianowicie zasady neutralności. Istotą tej regulacji jest to, że podatnik nabywa, importuje lub wytwarza towar i z uwagi na to, że towar ten będzie wykorzystywał na cele działalności zwolnionej od podatku, nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zatem podmiot ten ponosi ciężar ekonomiczny tego podatku. Traktowany jest bowiem jako konsument. Następnie towar ten zbywa. Dostawa ta wówczas podlega zwolnieniu od podatku. W przeciwnym razie, gdyby to zwolnienie nie miało miejsca, podatnik byłby ponownie, a więc w rezultacie podwójnie opodatkowany. Uwzględniając cel powyższego unormowania analogicznie należy traktować sytuację, która miała miejsce w stanie faktycznym wskazanym we wniosku gdy podatnik nabył towary, które były przeznaczone do działalności zwolnionej od podatku i w związku z tym nie miał prawa do odliczenia, a następnie ten towar został zbyty. Reasumując, z uwagi na zachodzące istotne odmienności brzmienia w różnych wersjach językowych art. 136 lit. a dyrektywy 112, przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT należy interpretować z uwzględnieniem celu tej regulacji. Oznacza to, że zwolnieniem przewidzianym w powyższych przepisach objęte jest zbycie towarów, które wcześniej zostały nabyte, importowane lub wytworzone z przeznaczeniem na cele działalności zwolnionej od podatku, bez prawa do odliczenia, niezależnie od tego, czy do faktycznego wykorzystywania tych towarów doszło”. Reasumując należy uznać, że skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. nie jest uzależnione od faktycznego wykorzystywania przedmiotu dostawy wyłącznie do czynności zwolnionych. Jednocześnie należy pamiętać o drugim warunku – braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotu dostawy. 14:13, Umowa pożyczki podlega podatkowi VAT, o ile pożyczki udziela czynny zarejestrowany podatnik, nawet w okolicznościach braku w przedmiocie działalności podatnika działalności finansowej. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:- przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;- zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;- świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT - zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Na temat objęcia umowy pożyczki zakresem przedmiotowym ustawy o VAT wypowiedział się Dyrektor KIS w interpretacji z dnia 29 stycznia 2021 r. ( Wątpliwości miała spółka, która jest czynnym podatnikiem VAT, ale w przedmiocie działalności nie ma wpisanych usług udzielania pożyczek ani innej działalność finansowej. Dotychczas spółka nie prowadziła działalności w zakresie udzielania pożyczek, jednakże okazjonalnie została podpisana umowa pożyczki, w ramach której spółka udzieliła innej spółce, będącej podatnikiem VAT, oprocentowaną pożyczkę. Spółka zapytała się, czy pożyczka udzielona w przedstawionym stanie faktycznym korzysta ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT. Organ podatkowy uznał, iż wskazana we wniosku usługa udzielenia pożyczki stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, przy czym czynność ta korzysta ze zwolnienia od tego podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy VAT. Stanowisko to różni się od stanowisk prezentowanych dotychczas przez sądy (np. Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 28 lipca 2020 r. I SA/Gl 203/20), które dotychczas twierdziły, iż incydentalne udzielenie pożyczki, niezwiązane z zawodowym prowadzeniem działalności w tym zakresie nie podlega podatkowi VAT, a zatem nie może być z tego podatku zwolniona. Bez znaczenia dla organów wówczas była kwestia udzielenia pożyczki za oprocentowaniem, które stanowiło dla wnioskodawców przychody. W dotychczas prezentowanych stanowiskach sądów konieczny do skorzystania ze zwolnienia z VAT był profesjonalizm charakterystyczny dla działalności właściwej podmiotom świadczącym usługi finansowe. Taka interpretacja jest korzystna dla podatników z uwagi na wyłączenie z podatku od czynności cywilnoprawnych, które dotczy czynności, w przypadku których przynajmniej jedna ze stron transakcji jest zwolniona z tytułu dokonania danej czynności. Wobec tego skoro przedmiotowa pożyczka jest zwolniona z podatku od towarów i usług, to będzie ona również wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Usługi nauczania języków obcych są zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt. 28 VAT. Jest to tzw. zwolnienie przedmiotowe ze względu na rodzaj wykonywanej czynności. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone w art. 43 ww. ustawy o VAT. Nauka w szkołach W myśl art. 43 ust. 1 pkt 26 zwalnia się od podatku usługi świadczone przez: jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania, uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym – oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Stosownie do ust. 1 pkt 27 ww. artykułu, zwalnia się od podatku usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, gimnazjalnym, ponadgimnazjalnym i wyższym, świadczone przez nauczycieli. Zgodnie z ust. 1 pkt 28 tego artykułu, zwalnia się od podatku usługi nauczania języków obcych oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związanych, inne niż wymienione w pkt 26, 27 i 29. W świetle ust. 1 pkt 29 cytowanego artykułu zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego inne niż wymienione w pkt 26: prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub finansowane w całości ze środków publicznych, – oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane. Lekcje indywidualne Jeżeli podatnik należy do grupy podmiotów świadczących usługi zwolnione na podstawie powyższych przepisów, może skorzystać przy prowadzeniu nauki języków ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT. Natomiast jeżeli podatnik prowadzący działalność w zakresie nauki języków obcych nie należy do grupy podmiotów świadczących usługi zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26, 27 i 29 ustawy o VAT, to ma prawo do stosowania do tych usług zwolnienia z VAT właśnie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy o VAT. Nauka języków online Ustawodawca, przewidując zwolnienie usług nauczania języków, nie uzależnił go od stosowanych metod nauczania. Tym samym bez względu na to, w jaki sposób podmiot prowadzi naukę języków obcych, może skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT. Zgodnie z Interpretacją indywidualną dyrektora KIS z 16 września 2021 r. , sygn. – ceny sprzedaży internetowych kursów języków obcych opracowanych przez nauczycieli współpracujących ze sprzedawcą internetowym nie powiększa się o podatek od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej zwrócił się profesjonalny programista, który chciał rozszerzyć swoją działalność gospodarczą o internetową szkołę językową na zasadzie współpracy z lektorami języków obcych. Przygotowaniem kursów językowych w tym stworzeniem materiałów wideo, ćwiczeń językowych, nagraniem poszczególnych lekcji, zmontowaniem lekcji wideo mieli się zająć nauczyciele. Także nauczyciele mieli na bieżąco aktualizować treści kursu, za pośrednictwem platformy internetowej kontrolować postępy uczniów w nauce, umawiać się na konsultacje językowe oraz odpisywać na wiadomości. Uczniowie tak stworzonego kursu wypełnialiby po zakończeniu każdego modułu kursu testy, których poprawność byłaby na bieżąco sprawdzana przez nauczycieli. Tak opracowane kursy językowe przedsiębiorca zamierzał sprzedawać we własnym sklepie internetowym. Uważał on, że nie będzie musiał doliczać do ceny sprzedaży VAT gdyż sprzedając kursy językowe będzie świadczył usługi nauczania języków obcych zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy o VAT. Nie będą to co prawda lekcje „na żywo” ale będą to typowe usługi edukacyjne. W podobnej sprawie została już wcześniej wydana interpretacja indywidualna z 22 maja 2019 r., sygn. Także w tym przypadku dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, iż internetowa sprzedaż kursów języków obcych realizowanych w formie wideo (tzn. bez bezpośredniego kontaktu ucznia z nauczycielem i bez konsultacji „na żywo”) jest traktowana jako nauczanie języków obcych i zwolniona z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy o VAT.